Wyrok TSUE dla frankowiczów. 10 czerwca 2021 roku jest ważną datą dla zaciągających kredyt CHF.
Sprawy: C-609/19, C-776/19 do C-782/19 oraz C-198/20,
10 czerwca 2021 roku to istotny dzień dla kredytobiorców frankowych. Tego dnia Trybunał Sprawiedliwości orzekł korzystnie dla konsumentów i to nie w jednej, a w trzech sprawach. Dlaczego orzeczenia mają takie znaczenie? Dowiesz się po przeczytaniu niniejszego artykułu.
Wyrok TSUE dla frankowiczów w sprawie C-609/19 z dnia 10.06.2021 r, a pozew o unieważnienie umowy kredytu frankowego.
Wniosek zawierający pytania prejudycjalne w tej sprawie złożony został przez tribunal d’instance de Lagny-sur-Marne (sąd pierwszej instancji w Lagny-sur-Marne, Francja). Postępowanie dotyczyło banku BNP Paribas Personal Finance SA.
TSUE podkreślił, że wymogu przejrzystości warunków przeliczeniowych nie można sprowadzać do zrozumiałości tych warunków pod względem formalnym i gramatycznym. System ochrony ustanowiony przez dyrektywę 93/13 opiera się na założeniu słabszej pozycji konsumenta wobec przedsiębiorcy m.in. ze względu na stopień poinformowania.
Z tego względu wymóg przejrzystości ustanowiony w dyrektywie, musi podlegać wykładni rozszerzającej. Ponadto Trybunał podkreślił również, że realizacją obowiązku informacyjnego jest przekazanie kredytobiorcy takich informacji, które mają na celu udzielenie wyjaśnień konsumentowi co do funkcjonowania mechanizmu indeksacji i związanego z nim ryzyka. W ocenie Trybunału nie spełnia wymogu przejrzystości przekazywanie kredytobiorcy (konsumentowi) „informacji, nawet licznych, jeżeli opierają się one na założeniu, że parytet między walutą rozliczeniową a walutą płatniczą pozostanie stabilny przez cały okres obowiązywania tej umowy.”
Z całością orzeczenia możecie zapoznać się tutaj.
Wyroki TSUE dla frankowiczów w sprawie C-776/19 i C-782/19 z dnia 10.06.2021 r – pozew o kredyt frankowy
Sprawy połączone od C‑776/19 do C‑782/19 dotyczyły wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożone przez tribunal de grande instance de Paris (sąd wielkiej instancji w Paryżu, Francja). Postępowanie ponownie dotyczyło banku BNP Paribas Personal Finance SA.
W przedmiotowych sprawach rozpatrywano problem 5-letniego terminu przedawnienia roszczeń kredytobiorców związanych z umową kredytu waloryzowanego kursem franka szwajcarskiego. Trybunał podzielił zagadnienie przedawnienia na dwa segmenty: pierwszym było przedawnienie roszczenia o ustalenie nieuczciwego charakteru warunku umownego, drugi natomiast tyczył się przedawnienia roszczenia pieniężnego o zasądzenie świadczenia nienależnego spełnionego przez kredytobiorcę na rzecz banku.
Wyroki TSUE dla frankowiczów
W zakresie pierwszego z nich, TSUE wskazał, że w celu zapewnienia skutecznej ochrony praw, konsument musi mieć możliwość podniesienia nieuczciwego charakteru warunku umownego w każdej chwili, a nie tylko jako środka obrony. W związku z powyższym powództwo wniesione przez konsumenta w celu stwierdzenia nieuczciwego charakteru warunku zawartego w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem nie ulega przedawnieniu.
Jeśli natomiast chodzi o drugie zagadnienie – TSUE stanął na stanowisku, iż niedopuszczalne jest, aby początek biegu terminu przedawnienia miał uniemożliwiać konsumentowi skuteczną ochronę w wypadku, gdy termin ten mógłby upłynąć, zanim konsument poweźmie wiedzę o nieuczciwym charakterze warunku zawartego w umowie kredytu.
Trybunał dodatkowo szeroko odniósł się do wymogu przejrzystości w umowach kredytu denominowanego w walucie obcej, tj. formułowania warunków umowy prostym i zrozumiałym dla konsumenta językiem i udzielenia konsumentowi przed podpisaniem umowy wyjaśnień co do funkcjonowania mechanizmu denominacji i związanego z nim ryzyka. Trybunał podkreślił również, że to na przedsiębiorcy spoczywa ciężar udowodnienia wykonania wobec konsumenta obowiązków informacyjnych.
Ciekawi całego rozstrzygnięcia? Zapraszam do lektury.
Wyroki TSUE dla frankowiczów w sprawie C-198/20 z dnia 10.06.2021 r – pozwy frankowe
Jako ostatnie, jednak nie mniej ważne – orzeczenie wydane na skutek pytania prejudycjalnego Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli dotyczące tego czy dyrektywa 93/13 chroni każdego konsumenta, czy tylko właściwie poinformowanego, dostatecznie uważnego i rozsądnego przeciętnego konsumenta, a także czy chroni konsumenta, który nie przeczytał lub nie wyjaśnił treści umowy.
Trybunał zdecydował, że w niniejszej sprawie nie ma potrzeby wydawania wyroku, bowiem odpowiedź na tak postawione pytania wynika z poprzedniego orzecznictwa TSUE i z treści samej dyrektywy 93/13 – „Ochrona konsumencka przyznana przez dyrektywę 93/13 przysługuje każdemu konsumentowi”.
Ponadto TSUE potwierdził, iż konsument zawsze znajduje się w słabszej pozycji w stosunku do przedsiębiorcy i w większości przypadków podpisuje gotowy, sporządzony przez przedsiębiorcę formularz umowy nie mając wpływu na jej treść.
Mając na względzie przytoczone argumenty TSUE uznał, iż „zakwalifikowanie danej osoby jako „konsumenta” w rozumieniu przepisów dyrektywy 93/13 nie zależy od jej zachowania, choćby było ono niedbałe, przy zawieraniu kredytu.”.
Z całością tego postanowienia możecie zapoznać się tutaj.
Co dalej z moim kredytem frankowym?
Jednolite i stanowcze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości w kwestii kredytów indeksowanych oraz denominowanych zachęca do rozpoczęcia postępowania przeciwko bankowi. Jeśli dalej nie jesteś w pełni zdecydowany – zapraszam do lektury artykułów: Pierwsze kroki we walce z bankiem. Jak zacząć?, Kto przegrywa sprawy frankowe?, Jak wybrać odpowiednią kancelarię w sporze frankowym?, Czy musisz uczestniczyć w rozprawie frankowej? Artykuły mogą zadziałać jako motywator. Po podjęciu decyzji skontaktuj się z zespołem LexNord.
